از آن خداوند است نيكوترين نامها. او را بدان نامها بخواني.

اعراف/۱۸۰

خدايا! سه هفته از دوستي مان مي گذرد، اما من هنوز گيجم، گيج اين دوستي.

راستش من يك مشكل دارم. آخر چجوري بگويم.

دو تا دوست بايد خوب همديگر را بشناسند،

وگرنه هيچ وقت نمي توانند دوستان خوبي براي هم باشند، مگر نه؟

تو مرا خوب مي شناسي، چون خودت مرا درست كرده اي.

اما من حتي نمي دانم به چه اسمي صدايت كنم،

يا به چه اسمي صدايت بزنم بهتر است.

راستي خودمانيم، تو چقدر اسم داري،

دلم مي خواست هر روز با يكي از اسمهاي قشنگت صدايت كنم.

كاش مي دانستم كدام اسمت را بيشتر دوست داري.

شايد اصلا يكي از راههاي شناختنت همين اسمهايت باشد.

اسمهاي تو با اسمهاي ما خيلي فرق دارد. اسمهاي ما عين ما نيستند.

خيلي از مردم اسمهايي دارند كه هيچ ربطي به خودشان ندارد،

اما اسمهاي تو خود خود تو هستند. اگر به تو مي گويند رحيم،

براي اين است كه واقها مهرباني. يا اگر سميع و بصير صدايت مي كنند،

براي اين است كه تو واقعا مي شنوي، واقعا مي بيني.

خدايا! پس كمكم كن تا هر روز بگردم و اسمهايت را پيدا كنم.

از اين به بعد اسمهايت را كنار هم مي گذارم تا بتوانم بهتر بشناسمت.

-----------------------------------------

پ-ن

هیچ وقت فکر کرده ای چرا خدا این همه اسم دارد؟

اسمهای خدا چه چیزی را درباره خدا نشان می دهد؟

می توانی چند تا از اسمهای خدا را بنویسی.

تو کدام نام خدا را بیشتر دوست داری و وقتی خیلی خیلی دلت می گیرد،

او را با کدام اسمش صدا می زنی؟